Στην περίπτωση του Πειραιά, και γενικότερα της Αττικής, η κερδοσκοπία πάνω στη γη, η εντατική εκμετάλλευση κάθε ιδιοκτησίας οδήγησαν στην εξαφάνιση του μεγαλύτερου μέρους του δικτύου ρεμάτων. Στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά υπήρχαν 50 ρέματα και σήμερα έχουν μείνει μόνο 7. Τη δεκαετία του ‘50 το 80% του νερού το απορροφούσε η γη και το 20% έμενε στην επιφάνεια, ενώ σήμερα συμβαίνει το αντίθετο.
Τα ρέματα δεν είναι θέμα αισθητικής αλλά μέρος της
αντιπλημμυρικής προστασίας στο βαθμό που διασφαλίζουμε τη φυσική τους οντότητα.
Τα παραπάνω εξελίσσονται απουσία κάθε σχεδιασμού
θωράκισης και νέων υποδομών, με ένα δίκτυο ομβρίων που σχεδιάστηκε με άλλες
παραδοχές και σήμερα είναι ανεπαρκές, ξεπερασμένο και χρήζει συμπληρώσεων.
Όμως, την ίδια στιγμή για την κεντρική κυβέρνηση και μέρος της αυτοδιοίκησης τα
αντιπλημμυρικά έργα δεν αποτελούν προτεραιότητα.
Αντίθετα με όλα αυτά, την περίοδο 2014-2019 από τη
θέση της Αντιπεριφέρειας Πειραιά, αντιλαμβανόμενοι τη σημασία των εξελισσόμενων
ειδικών συνθηκών προετοιμάσαμε και ολοκληρώσαμε μελέτες και αδειοδοτήσεις 4
μεγάλων αντιπλημμυρικών έργων στην Α΄ και Β΄ Πειραιά προϋπολογισμού 50 εκατ. €.
Αυτές οι παρεμβάσεις δεν επιλύουν το συνολικό πρόβλημα, όμως επιβάλλουν να
δρομολογηθεί ένας 2ος κύκλος
προετοιμασίας και έργων ιδιαίτερα στον Δήμο Πειραιά.
Ως «ΑλλάΖΟΥΜΕ τον Πειραιά για Όλους και Όλες»
προτείνουμε 6 σημεία που διαπιστωμένα μας δίνουν πλημμυρικά φαινόμενα: έργο
στον Κηφισό από Φάληρο έως Ρέντη, εμβάθυνση των εκβολών του Κηφισού, πυκνώσεις φρεατίων καθιστώντας ικανή την
παροχέτευση των νερών στο υφιστάμενο δίκτυο, διατήρηση των ελεύθερων αδόμητων
χώρων, ώστε αντί να παραδίδονται προς οικοδόμηση στο real estate, θα
εκτονώνουν τους μεγάλους όγκους νερού βελτιώνοντας τη δυνατότητα απορρόφησής
τους από το έδαφος.
