Με ένα νομοθετικό τέχνασμα, η λεηλασία βαφτίζεται “χρηματοδότηση έργου εγκατάστασης και συντήρησης καμερών”, ώστε τα χρήματα να καταλήξουν τελικά στην τσέπη του ίδιου του κράτους.
Πρόκειται για ωμή υπεξαίρεση πόρων και θεσμικό εξευτελισμό της Αυτοδιοίκησης, που μετατρέπεται πια σε επαιτη της ίδιας της Πολιτείας.
Κάθε τέτοια ρύθμιση δεν αποδυναμώνει απλώς τους Δήμους — τους ακυρώνει, αφαιρώντας τους ακόμη και το δικαίωμα να διαχειρίζονται τα έσοδα που παράγουν οι ίδιες οι τοπικές κοινωνίες.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση παύει να είναι πυλώνας αυτοδιοίκησης και γίνεται παράρτημα της κεντρικής διοίκησης.
Αξιοπερίεργη — και βαθιά απογοητευτική — είναι η ανυπαρξία αντίδρασης των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης, μόλις λίγες ημέρες πριν από το Συνέδριο της ΚΕΔΕ στην Αλεξανδρούπολη.
