του Νότη Ανανιάδη*
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όντως όπου κατασκευάζεται μετρό η περιοχή αναβαθμίζεται και γύρω από τους σταθμούς η αξία γης εκτινάσσεται. Ακόμη και ότι η ταλαιπωρία είναι προσωρινή, ενώ το έργο και τα οφέλη από αυτό μόνιμα. Έτσι η συζήτηση για το μετρό ξεκινά με θετικό πρόσημο. Ανακοινώθηκε επισήμως σε συνέντευξη την Τρίτη (από τον αρμόδιο υφυπουργό, τον αντιπεριφερειάρχη Πειραιά και τον πρόεδρο της Αττικό Μετρό) ότι επιτέλους θα φτάσει στον Πειραιά και το λιμάνι το 2017.
Με καθυστέρηση περίπου 15 ετών! Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Θα έλθει και το Τραμ από το Ν. Φάληρο σε δυο χρόνια, ακολουθώντας την υφιστάμενη (και αμφιλεγόμενη) χάραξη.
Κοσμογονία λοιπόν. Ή μήπως όχι ακριβώς;
Τα παραπάνω για τα θετικά του μετρό ισχύουν με την προϋπόθεση ότι η «άφιξη» του συνοδεύεται από έργα απολύτως αναγκαία για τη λειτουργία του ίδιου του μέσου.
Ένας σταθμός του θα βρίσκεται απέναντι από τον σταθμό του Ηλεκτρικού (των ΗΣΑΠ) στο λιμάνι. Δίπλα από τον Προαστιακό, τον παλιό σταθμό Πελοποννήσου. Στην καρδιά του λιμανιού, με τα περισσότερα καράβια της ακτοπλοΐας να δένουν εκεί μπροστά. Και λίγο πιο πέρα στην πλατεία Καραϊσκάκη να υπάρχουν οι αφετηρίες πάρα πολλών λεωφορείων. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο κυκλοφοριακός φόρτος εκεί θα είναι τεράστιος.
Ειπώθηκε ότι πρέπει να κατασκευαστεί γκαράζ. Ακριβώς εκεί. Άλλοι παράγοντες ζητούν παρκινγκ στην Αγ. Κωνσταντίνου, μπροστά στην Εκκλησία , όπου θα είναι η επόμενη στάση του μετρό. Άλλοι επιμένουν για κατασκευή πάρκινγκ και στα δύο σημεία. Αλλά μισό λεπτό. Τσάμπα τσακωνόμαστε. Δεν υπάρχει «σέντσι» για γκαράζ. Όπως δεν υπάρχει σάλιο και για κανένα από τα συνοδευτικά έργα τα οποία ονειρεύονται οι δήμαρχοι από τις πόλεις των οποίων θα περάσει το μετρό. Ούτε καν για την υπογειοποίηση των γραμμών του ΗΣΑΠ από το Ν. Φάληρο στο λιμάνι, που χωρίζουν τον Πειραιά στη μέση. Έργο που θεωρείται απαραίτητο ήδη από την δεκαετία του 1980 (το θυμάμαι ως αίτημα στα προεκλογικά φυλλάδια που είχαμε στους «Πολίτες του Πειραιά» με τον αξέχαστο Κώστα Κωσταράκο, όταν για πρώτη φορά συμμετείχα σε εκλογές ως ο Βενιαμίν του ψηφοδελτίου τότε), αλλά ποτέ τριάντα χρόνια τώρα δεν προκρίθηκε η χρηματοδότηση του…
Εντελώς διαφορετικά και πιο σύνθετα είναι τα πράγματα με το τραμ. Η εταιρεία που διαχειρίζεται το οικονομικά αποτυχημένο αυτό μέσο θέλει οπωσδήποτε να το φέρει στον Πειραιά, ελπίζοντας ότι θα αυξηθεί ο αριθμός των επιβατών -και των εισιτηρίων. Πέρα από τη συζήτηση για την χάραξη και τις γνωστές διαφωνίες που υπάρχουν (οι οποίες φτάνουν μέχρι και σε μια γενικευμένη αντίθεση και στην ίδια την ιδέα της άφιξης του τραμ), υπάρχει ένα ζήτημα ουσίας. Η γραμμή που θα αρχίσει να κατασκευάζεται στο τέλος του έτους και πιθανολογείται ότι θα είναι έτοιμη σε δυο χρόνια, τι ακριβώς θα εξυπηρετεί; Μικρές αποστάσεις στο κέντρο της πόλης και το λιμάνι; Ωραία. Χρήσιμο , αν και καλύπτονται και με λεωφορειακές γραμμές, σε ένα βασικό μέρος (λιμάνι – κέντρο) θα καλύπτονται κι από το μετρό, ενώ διανύονται πολύ εύκολα με τα πόδια. Επιπλέον η συγκεκριμένη χάραξη θα διευκολύνει την πρόσβαση στο κέντρο και των κατοίκων των Καμινίων. Σωστό. Και το πρώτο διαμέρισμα; Το πιο πολυάριθμο και πλέον πυκνοκατοικημένο; Ολόκληρη η χερσόνησος της Πειραϊκής; Η περιοχή της Φρεαττύδας με το «Τζάννειο», του Αγίου Βασιλείου με το «Μεταξά», της Καλλίπολης και του Χατζηκυριάκειου, οι κάτοικοι των οποίων όταν βλέπουν ένα λεωφορείο αρχίζουν να αναρωτιούνται αν έγινε κάποιο θαύμα κι όταν θέλουν να οδηγήσουν για να βγουν έξω από την πόλη χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να φτάσουν στην έξοδο της, απ΄ όσο τους παίρνει για να ανέβουν π.χ. στην Αθήνα; Για όλη αυτή την περιοχή τι προβλέπεται; Θα εξεταστεί η επέκταση του Τραμ προς την Καλλίπολη – ενώ και για την επέκταση του τραμ προς το Κερατσίνι και το Πέραμα υπάρχει μόνο μια προκαταρκτική μελέτη. Και φυσικά δεν έχει εξασφαλιστεί χρηματοδότηση.
Δεν λέει φυσικά κανείς να μην έλθει το μετρό στον Πειραιά αλίμονό. Αλλά, τι δηλοί ο μύθος; Φοβάμαι, πως ελευθερία (στις μετακινήσεις) ανάπηρη πάλι μας τάζουν.
*o Νότης Ανανιάδης είναι υποψήφιος βουλευτής με την ΔΗΜΑΡ στην Α΄ Πειραιά
portnet.gr
