Μας πήραν από το Μεταγωγών του Πειραιά, απόγευμα Μεγάλου Σαββάτου... του
1967.Δεμένους, άλλους με σχοινιά, άλλους με χειροπέδες, μας φόρτωσαν σε στρατιωτικά καμιονια χωρίς να μας πουν που πηγαίνουμε....
Ο Γιώργος Μπελαβιλας, ο Κώστας Ζησιαδης, ο Γιάννης ο Φραγκουλης, ο Χρήστος ο Φωτίου, ο Σταμάτης ο Κοιλακος, ο Θαλής ο Διζελος, ο Κουτσομητρος, ο Σαρανταενας, η Ελένη Ιωαννίδου, ο Αντώνης ο Μαντουβαλος, ο Χασανακος, ο Μικρακης, ο Τάκης ο Καραβιτης, ο Τάκης ο Παπανικολάου, κι άλλοι, κι άλλοι.....
Τα καμιονια πέρασαν από το Πασαλιμάνι. Ο κόσμος, όπως τον βλέπαμε από τις χαραμάδες του μουσαμά, "στον κόσμο " του...
Οι άντρες φορτωμένοι στους ωμούς τον...οβελία.
Οι γυναίκες με τις πασχαλιάτικες τσάντες στα χέρια, ελάχιστη έως καμία σημασία έδιναν στο κομβόι των των γκρίζων φορτηγών, που κουβαλούσαν τους δεμένους...
Από τότε, είχα μια πίκρα μέσα μου, ανομολόγητη...
Ώσπου, όταν τελείωσε, η ατελείωτη νύχτα, και πίναμε, το κρασακι μας σ ένα κουτούκι κάπου στα Ταμπουρια με τον Μενέλαο Λουντέμη, και πάνω στο κρασί του εξομολογηθηκα την Μεγαλοσαββατιατικη πίκρα μου, εκείνος μου είπε. "Είναι καλό παιδί μου να παλεύεις για τον Λαό. Βάρδα, μη τόνε γνωρίσεις από κοντά"...Πόσο δίκιο είχε...
Κ. ΛΟΥΣΙΟΣ
