Η αλλαγή στα «τετραγωνικά» που διεκδικούν στην γαλάζια πολυκατοικία με την αυξομείωση των ποσοστών που δημοσκοπικά τουλάχιστον καταγράφουν οι ενοικιαστές της, επηρεάζει και την σχετική εκλογική μάχη στον Πειραιά. Επηρεάζει, αλλά κι επηρεάζεται.
Κατ’ αρχήν η κίνηση Μαντούβαλου να ενταχθεί στο ΛΑΟΣ, μπορεί να έχει ακόμη και πανελλήνια απήχηση. Την στιγμή που το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη καθοδεύει σε ποσοστά που οριακά ίσως το αφήσουν κι εκτός Βουλής, ο πρώην βουλευτής της ΝΔ εντάσσεται σ’ αυτό. Είναι ένα στοίχημα υψηλού ρίσκου για τον Π. Μαντούβαλο, που προφανώς βαρέθηκε να περιμένει κάποιο νεύμα επιστροφής στη ΝΔ από την Συγγρού. Αν διατηρεί τη δυναμική που κατέγραψε και στις τελευταίες δημοτικές εκλογές ενδεχομένως να συσπειρώσει ένα κρίσιμο αριθμό ψήφων που θα επιτρέψει στο ΛΑΟΣ να υπερβεί το 3% και να μείνει στη Βουλή.
Παράλληλα ίσως μια τέτοια εξέλιξη στερήσει από τη «Χρυσή Αυγή» το όριο εκπροσώπησης που τώρα φαίνεται να έχει ξεπεράσει. Εφ’ όσον και τα δύο συμβούν – αλλά ακόμη και μόνο το ένα από τα δύο σενάρια- τότε θα δικαιούται να λέει πως συνέβαλε καθοριστικά στην διαμόρφωση του μετεκλογικού πολιτικού χάρτη.
Την ίδια ώρα η επιλογή του Π. Μελά να «μετακομίσει» στο νεοπαγές κόμμα του κ. Καμμένου στερεί «βάθος» από τη Νέα Δημοκρατία. Ενώ εάν επιβεβαιωθεί η άνετη είσοδος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» στη Βουλή ίσως αποδειχθεί πως είναι ο βουλευτής που έχει εισέλθει τρεις φορές με τον πιο απροσδόκητο τρόπο στο Κοινοβούλιο. Το 1994, όταν παραιτήθηκε ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, το 2010 και πάλι ως επιλαχών με την παραίτηση του Β. Μιχαλολιάκου, πριν τις δημοτικές εκλογές και τώρα με την εμφάνιση του σε ένα προς το παρόν «αόρατο» κόμμα.
Αυτές οι εξελίξεις όμως προκαλούν σημαντικές ανησυχίες στη ΝΔ, τόσο τοπικά, όσο και κεντρικά. Η Συγγρού θέλει να μπουν στη Βουλή, όσο γίνεται λιγότερα κόμματα, καθώς έτσι θα είναι λιγότερη δύσκολη η επίτευξη ποσοστού αυτοδυναμίας. Παράλληλα δε βλέπει το ψηφοδέλτιο της στον Πειραιά να μην έχει υποψήφιους που και στο παρελθόν είχαν διατελέσει βουλευτές ,έστω μία φορά, με ότι αυτό συνεπάγεται σε ότι αφορά το βαθμό σύνδεσης τους με παραδοσιακούς συντηρητικούς ψηφοφόρους. Ο Κ. Αρβανιτόπουλος είναι το ανερχόμενο όνομα , με μη καταμετρημένη όμως δυναμική, ο Κ. Κατσαφάδος νέος που πήγε αρκετά καλά, το 2009, χωρίς όμως να εκλεγεί κι ο Σπ. Σπυρίδων με απήχηση κυρίως στα νησιά.
Κατά το παρελθόν η Α’ εκλογική περιφέρεια Πειραιά και Νήσων αποτύπωνε σε γενικές γραμμές τη δυναμική και τα ποσοστά που κατέγραφαν , τουλάχιστον τα δύο πρώτα κόμματα, και σε πανελλαδική κλίμακα. Τελευταία με την αλλαγή των βασικών δημογραφικών χαρακτηριστικών του εκλογικού σώματος εμφανίστηκαν ορισμένες αποκλίσεις (αν και όχι πολύ μεγάλες) στην τάση αυτή. Ισως πάλι να ήλθε η ώρα να δούμε τον Πειραιά να καθορίζει τους πανελλαδικούς συσχετισμούς – τουλάχιστον στον ένα (πολυκομματικό πλέον) πόλο της πολιτικής ζωής.
Κατ’ αρχήν η κίνηση Μαντούβαλου να ενταχθεί στο ΛΑΟΣ, μπορεί να έχει ακόμη και πανελλήνια απήχηση. Την στιγμή που το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη καθοδεύει σε ποσοστά που οριακά ίσως το αφήσουν κι εκτός Βουλής, ο πρώην βουλευτής της ΝΔ εντάσσεται σ’ αυτό. Είναι ένα στοίχημα υψηλού ρίσκου για τον Π. Μαντούβαλο, που προφανώς βαρέθηκε να περιμένει κάποιο νεύμα επιστροφής στη ΝΔ από την Συγγρού. Αν διατηρεί τη δυναμική που κατέγραψε και στις τελευταίες δημοτικές εκλογές ενδεχομένως να συσπειρώσει ένα κρίσιμο αριθμό ψήφων που θα επιτρέψει στο ΛΑΟΣ να υπερβεί το 3% και να μείνει στη Βουλή.
Παράλληλα ίσως μια τέτοια εξέλιξη στερήσει από τη «Χρυσή Αυγή» το όριο εκπροσώπησης που τώρα φαίνεται να έχει ξεπεράσει. Εφ’ όσον και τα δύο συμβούν – αλλά ακόμη και μόνο το ένα από τα δύο σενάρια- τότε θα δικαιούται να λέει πως συνέβαλε καθοριστικά στην διαμόρφωση του μετεκλογικού πολιτικού χάρτη.
Την ίδια ώρα η επιλογή του Π. Μελά να «μετακομίσει» στο νεοπαγές κόμμα του κ. Καμμένου στερεί «βάθος» από τη Νέα Δημοκρατία. Ενώ εάν επιβεβαιωθεί η άνετη είσοδος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» στη Βουλή ίσως αποδειχθεί πως είναι ο βουλευτής που έχει εισέλθει τρεις φορές με τον πιο απροσδόκητο τρόπο στο Κοινοβούλιο. Το 1994, όταν παραιτήθηκε ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, το 2010 και πάλι ως επιλαχών με την παραίτηση του Β. Μιχαλολιάκου, πριν τις δημοτικές εκλογές και τώρα με την εμφάνιση του σε ένα προς το παρόν «αόρατο» κόμμα.
Αυτές οι εξελίξεις όμως προκαλούν σημαντικές ανησυχίες στη ΝΔ, τόσο τοπικά, όσο και κεντρικά. Η Συγγρού θέλει να μπουν στη Βουλή, όσο γίνεται λιγότερα κόμματα, καθώς έτσι θα είναι λιγότερη δύσκολη η επίτευξη ποσοστού αυτοδυναμίας. Παράλληλα δε βλέπει το ψηφοδέλτιο της στον Πειραιά να μην έχει υποψήφιους που και στο παρελθόν είχαν διατελέσει βουλευτές ,έστω μία φορά, με ότι αυτό συνεπάγεται σε ότι αφορά το βαθμό σύνδεσης τους με παραδοσιακούς συντηρητικούς ψηφοφόρους. Ο Κ. Αρβανιτόπουλος είναι το ανερχόμενο όνομα , με μη καταμετρημένη όμως δυναμική, ο Κ. Κατσαφάδος νέος που πήγε αρκετά καλά, το 2009, χωρίς όμως να εκλεγεί κι ο Σπ. Σπυρίδων με απήχηση κυρίως στα νησιά.
Κατά το παρελθόν η Α’ εκλογική περιφέρεια Πειραιά και Νήσων αποτύπωνε σε γενικές γραμμές τη δυναμική και τα ποσοστά που κατέγραφαν , τουλάχιστον τα δύο πρώτα κόμματα, και σε πανελλαδική κλίμακα. Τελευταία με την αλλαγή των βασικών δημογραφικών χαρακτηριστικών του εκλογικού σώματος εμφανίστηκαν ορισμένες αποκλίσεις (αν και όχι πολύ μεγάλες) στην τάση αυτή. Ισως πάλι να ήλθε η ώρα να δούμε τον Πειραιά να καθορίζει τους πανελλαδικούς συσχετισμούς – τουλάχιστον στον ένα (πολυκομματικό πλέον) πόλο της πολιτικής ζωής.