Του Παναγιώτη Αγγελόπουλου , οικονομολόγου τ. αντιδημάρχου Πειραιά
Αλόγιστος δανεισμός, ελάχιστη παραγωγή, διαφθορά στο δημόσιο, πελατειακές σχέσεις.
Η ελληνική οικονομία κατάφερε να χάσει κάθε ανταγωνιστικότητα, ακόμα και σε τομείς που θα μπορούσε να έχει τα πρωτεία, όπως ο τουρισμός, η ναυτιλία και η γεωργία και να μετατραπεί σε μία οικονομία κατανάλωσης, με ένα παραγωγικό σύστημα που μέρα με τη μέρα καταρρέει.
Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία το 85% του ΑΕΠ μας είναι κατανάλωση και μόνο το 15% παραγωγή;Ότι το 80% των γεωργικών προϊόντων που καταναλώνουμε εισάγεται και ότι έχουμε 5 φορές περισσότερες εισαγωγές από εξαγωγές;
Τα τελευταία 15 χρόνια δανείστηκαμε 200 δις ευρώ, ενώ το εθνικό εισόδημα αυξήθηκε μόνο 100 δις.
Η ελληνική οικονομία κατάφερε να χάσει κάθε ανταγωνιστικότητα, ακόμα και σε τομείς που θα μπορούσε να έχει τα πρωτεία, όπως ο τουρισμός, η ναυτιλία και η γεωργία και να μετατραπεί σε μία οικονομία κατανάλωσης, με ένα παραγωγικό σύστημα που μέρα με τη μέρα καταρρέει.
Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία το 85% του ΑΕΠ μας είναι κατανάλωση και μόνο το 15% παραγωγή;Ότι το 80% των γεωργικών προϊόντων που καταναλώνουμε εισάγεται και ότι έχουμε 5 φορές περισσότερες εισαγωγές από εξαγωγές;
Τα τελευταία 15 χρόνια δανείστηκαμε 200 δις ευρώ, ενώ το εθνικό εισόδημα αυξήθηκε μόνο 100 δις.
Τα χρήματα αυτά, όμως, δεν πήγαν αξιοποιήθηκαν για την ανάπτυξη της χώρας, αλλά για για αμάξια, οικοδομές, καταθέσεις, ταξίδια, δηλαδή για αγαθά που παράχθηκαν στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα έγινε μια χώρα κατανάλωσης, με ελάχιστη παραγωγή για ένα απλό λόγο: εξαιτίας ενός σπάταλου, διεφθαρμένου κράτους. Και εξαιτίας μιας πελατειακής λογικής και νοοτροπίας που διαπερνούσε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Κάθε μέρα ακούμε για χιλιάδες περιστατικά πλασματικών συντάξεων, παράνομων επιδοτήσεων, ανεξήγητα «πόθεν έσχες» πολιτικών, και αστρονομικά ποσά τραπεζικών καταθέσεων!
Όλα αλλάζουν. Πώς, όμως, αλλάζουν;
Η τουριστική ανάπτυξη της Αθήνας θα δημιουργούσε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, εισοδήματα πάνω από 3 δις ευρώ, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο εξαγωγής ελληνικού πολιτισμού, όπως και ευρύτερα να αποτελέσει τη βασική πύλη εξωστρέφειας και πολιτισμού για ολόκληρο τον ελληνισμό.
Η ναυτιλία, επίσης, θα μπορούσε να απορροφήσει από 50.000 έως 150.000 νέες θέσεις εργασίας, μειώνοντας κατά 15% την ανεργία, φέρνοτας εισοδήματα πάνω από 20 δις ευρώ το χρόνο.
Προοπτικές, λοιπόν, υπάρχουν. Αυτό που χρειάζεται η χώρα δεν είναι τίποτα άλλο από αλλαγή του πολιτικού της συστήματος, ρήξη με τις πάγιες νοοτροπίες δεκαετιών που έφεραν τη χώρα μας στη σημερινή κατάσταση και φυσικά σωστή αξιοποίηση των όλων των δυνατοτήτων της.
