«Το βράδυ της Κυριακής, 5/2/12, πέθανε ο περσικής καταγωγής ποιητής και μεταφραστής Φερεϊντούν Φαριάντ. Διέμενε εδώ και αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων από το 2004, και, κυρίως, ήταν πάντα ένας ενεργός πρεσβευτής των ελληνικών γραμμάτων, ιδιαίτερα προς το Ιράν. Η αγάπη του για την Ελλάδα φαίνεται και από δυο κρίσιμες αποφάσεις του: μετά από προσπάθειες πολλών ετών πήρε την ελληνική υπηκοότητα και, προτού πεθάνει, ζήτησε να ταφεί εδώ, θεωρώντας τη χώρα μας δεύτερη πατρίδα του. Ο Φαριάντ δεν ήταν εύπορος. Το αντίθετο, αν και αντιμετώπιζε με αξιοπρέπεια την οικονομική του στενότητα. Με αυτό το δεδομένο, όταν έγινε γνωστός ο θάνατός του, τη Δευτέρα, 6/2/12, η Εταιρεία Συγγραφέων δια του προέδρου της ήρθε σε επικοινωνία με το Υπ.Πολιτισμού, εξέθεσε την κατάσταση ένδειας του εκλιπόντα, και ζήτησε μια μικρή οικονομική συνδρομή της Πολιτείας ώστε να εξασφαλιστούν τα ελαχίστως απαραίτητα για την κηδεία του. Ακολούθησαν για μερικές ώρες οι συνήθεις παρελκυστικές διαδικασίες, οπότε και ακούστηκε το γνωστό επιχείρημα ότι αυτές οι υποθέσεις ''παίρνουν μέρες'' !! και έπειτα μια παρατεταμένη σιωπή. Μάλλον ανάλογη με την επικείμενη ''άκρα του τάφου''!`Ετσι λόγω της χρονικής πίεσης αναγκαστήκαμε να χτυπήσουμε άλλες, πιο πρόθυμες πόρτες, και εντέλει είχαμε μεγαλύτερη ανταπόκριση στο αίτημά μας από το `Ιδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.
Φαίνεται ότι όταν ακούμε πλέον ότι μια κηδεία έγινε ''δημοσία δαπάνη'', θα πρέπει να εννοούμε αυτομάτως το απολύτως παράλογο, ότι ''δημοσία δαπάνη'' κηδεύονται μόνο επώνυμες προσωπικότητες, παγκοίνως γνωστές και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δοξασμένες! Ο Φαριάντ δεν ήταν βέβαια γνωστός ανά το πανελλήνιο, αλλά ας μη ξεχνάμε ότι τον τίμησαν με τη φιλία τους μείζονες ποιητές μας, ο Ρίτσος κι ο Ελύτης, και, επίσης, ότι έχει συμπεριληφθεί πεζό του στα σχολικά μας αναγνωστικά. Η τελείως λιτή κηδεία του έγινε την Τετάρτη, 7/2/12, στην Καισαριανή, κάτω από άκρως ταπεινωτικές συνθήκες για τον νεκρό, καθώς λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων (ήταν Ζωροάστρης) η σορός του έμεινε στο προαύλιο του νεκροταφείου με θερμοκρασίες γύρω στο μηδέν. Το παρήγορο όμως είναι ότι κανείς από όσους ήρθαν ως εκεί δεν έφυγε. `Οχι μόνο οι οικείοι και φίλοι, αλλά και οι λίγοι από την οικογένεια των γραμμάτων : ανάμεσά τους ο Τ.Πατρίκιος, ο Γ.Δάλλας, ο Λ.Παπαστάθης. Και, εννοείται, δεν φάνηκε κανείς εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού, έστω για το θεαθήναι! Είναι κάπως κωμικό, μα αν κάποιος ανίδεος επισκέπτης του διαδικτύου έβλεπε την ανακοίνωση που βγήκε την επομένη του θανάτου του Φαριάντ, στις 6/2/12, από τον Υπ. Πολιτισμού κ. Π.Γερουλάνο (ή κάποιον εντεταλμένο του), όπου εξέφραζε τη θλίψη του για το θάνατο του Πέρση ποιητή, απευθύνοντας «θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του», θα θαύμαζε την ευαισθησία της πολιτικής αρχής. Μη γνωρίζοντας βέβαια ότι οι ελεγειακοί τόνοι της ανακοίνωσης ηχούν μάλλον υποκριτικά, αν σκεφθούμε ότι λίγο πριν είχε εκδηλωθεί η πλήρης αδιαφορία και απαξίωση των αρμοδίων, για τον θανόντα και το έργο του.
Φαίνεται ότι όταν ακούμε πλέον ότι μια κηδεία έγινε ''δημοσία δαπάνη'', θα πρέπει να εννοούμε αυτομάτως το απολύτως παράλογο, ότι ''δημοσία δαπάνη'' κηδεύονται μόνο επώνυμες προσωπικότητες, παγκοίνως γνωστές και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δοξασμένες! Ο Φαριάντ δεν ήταν βέβαια γνωστός ανά το πανελλήνιο, αλλά ας μη ξεχνάμε ότι τον τίμησαν με τη φιλία τους μείζονες ποιητές μας, ο Ρίτσος κι ο Ελύτης, και, επίσης, ότι έχει συμπεριληφθεί πεζό του στα σχολικά μας αναγνωστικά. Η τελείως λιτή κηδεία του έγινε την Τετάρτη, 7/2/12, στην Καισαριανή, κάτω από άκρως ταπεινωτικές συνθήκες για τον νεκρό, καθώς λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων (ήταν Ζωροάστρης) η σορός του έμεινε στο προαύλιο του νεκροταφείου με θερμοκρασίες γύρω στο μηδέν. Το παρήγορο όμως είναι ότι κανείς από όσους ήρθαν ως εκεί δεν έφυγε. `Οχι μόνο οι οικείοι και φίλοι, αλλά και οι λίγοι από την οικογένεια των γραμμάτων : ανάμεσά τους ο Τ.Πατρίκιος, ο Γ.Δάλλας, ο Λ.Παπαστάθης. Και, εννοείται, δεν φάνηκε κανείς εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού, έστω για το θεαθήναι! Είναι κάπως κωμικό, μα αν κάποιος ανίδεος επισκέπτης του διαδικτύου έβλεπε την ανακοίνωση που βγήκε την επομένη του θανάτου του Φαριάντ, στις 6/2/12, από τον Υπ. Πολιτισμού κ. Π.Γερουλάνο (ή κάποιον εντεταλμένο του), όπου εξέφραζε τη θλίψη του για το θάνατο του Πέρση ποιητή, απευθύνοντας «θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του», θα θαύμαζε την ευαισθησία της πολιτικής αρχής. Μη γνωρίζοντας βέβαια ότι οι ελεγειακοί τόνοι της ανακοίνωσης ηχούν μάλλον υποκριτικά, αν σκεφθούμε ότι λίγο πριν είχε εκδηλωθεί η πλήρης αδιαφορία και απαξίωση των αρμοδίων, για τον θανόντα και το έργο του.
http://www.tovima.gr/
