Του Νότη Ανανιάδη
Η υπόθεση είναι σχετικά γνωστή, αλλά δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα. Γράφτηκε στο Portnet.gr και αλλού, απασχόλησε τις Αντιπεριφέρειες Πειραιά και Νήσων, το δημοτικό συμβούλιο Πειραιά, αποτελεί αντικείμενο κοινής ερώτησης δέκα βουλευτών της Α’ και της Β’ Πειραιά και είναι οπωσδήποτε ένα θέμα που (κυριολεκτικά) βρωμάει. Η ΕΥΔΑΠ αποφάσισε να μεταφέρει τη λυματολάσπη της Ανατολικής Αττικής στην Ψυτάλλεια. Με το έτσι θέλω. Αγνοώντας την τοπική κοινωνία, υπουργικές αποφάσεις και σχεδιασμούς που αναφέρονται στο Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Ψυτάλλειας ως σημείο υποδοχής των λυμάτων μόνο του λεκανοπεδίου, επιστημονικές απόψεις που κρούουν τον κώδωνα κινδύνου για το γεγονός ότι το ΚΕΛΨ βρίσκεται στα όρια του, την οικονομική πραγματικότητα, αλλά και τη κοινή λογική.
Στο Λαύριο, την Κερατέα και το Μαρκόπουλο λειτουργούν περιφερειακά κέντρα επεξεργασίας λυμάτων. Η πληθυσμιακή έκρηξη στην ανατολική Αττική καθιστούσε αναγκαία τη δημιουργία ενός ακόμη. Χωροθετήθηκε στην π. Φωκαία (δήμος Σαρωνικού) με προυπολογισμό 69 εκατομμυρίων ευρώ. Το έργο δεν προχώρησε λόγω αντιδράσεων της τοπικής δημοτικής αρχής. Και η ΕΥΔΑΠ (που προκρίνει από περιβαλλοντικής και οικονομοτεχνικής πλευράς τη συγκεκριμένη λύση) σε μια επίδειξη τεχνοκρατικής αλαζονείας (που θα βρεθεί πολιτικός προϊστάμενος να την ελέγξει) καταλήγει στην απόφαση να δαπανήσει 55 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει τα απαραίτητα έργα (αντλιοστάσια, αγωγούς κλπ) για να μεταφέρει τα λύματα από την μια άκρη της Αττικής στην έξοδο του λιμανιού του Πειραιά, στην Ψυτάλλεια.
Στο δημοτικό συμβούλιο του Πειραιά όλες – επαναλαμβάνω όλες- οι παρατάξεις αντιτάχθηκαν στην προοπτική αυτή. Το εργοστάσιο στην Ψυτάλλεια λειτουργεί στα όρια του, οι μνήμες από την πολύμηνη δυσωδία που ανέδιδε και γινόταν αντιληπτή σχεδόν σε όλον τον Πειραιά είναι σχετικά πρόσφατες , ο παραλογισμός της επιλογής μιας τέτοιας ενεργοβόρας επένδυσης προφανής και η αδικία εις βάρος της πόλης και του λιμανιού που γίνεται η «χαβούζα» των αναπτυσσόμενων προνομιούχων περιοχών της ανατολικής Αττικής οφθαλμοφανής. Εύλογη λοιπόν η σύσσωμη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και των εκπροσώπων της.
Σύσσωμη; Όχι ακριβώς! Εξαίρεση αποτελούν οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ της Α’ και της Β’ Πειραιά. Μόνοι αυτοί αρνήθηκαν να συνυπογράψουν ερώτηση των βουλευτών της Α’ και της Β’ Πειραιά που καταγγέλλουν την επιλογή της ΕΥΔΑΠ και ζητούν από τον αρμόδιο υπουργό την ανάκληση της. Κι αν για τους βουλευτές του ΚΚΕ είναι γνωστό ότι ζώντας σε ένα παράλληλο δικό τους σύμπαν αυτά τα «κοινοβουλευτικά παιχνίδια» δεν έχουν νόημα – θα τα λύσει όλα τα προβλήματα ο σοσιαλισμός- για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εγείρονται σοβαρά ερωτήματα. Κατ’ αρχήν αν είναι αλήθεια οι φήμες ότι υπαναχώρησαν . Δηλαδή, αρχικά συμφώνησαν να συνυπογράψουν τη σχετική ερώτηση, αλλά μετά το ξανασκέφθηκαν και είπαν να το αφήσουν να περάσει. (Ίσως έτσι εξηγείται γιατί οι δημοτικοί σύμβουλοι του τάχθηκαν κατά της επιλογής της ΕΥΔΑΠ, κόντρα στη «γραμμή της σιωπής». Ίσως δεν τους ενημέρωσαν έγκαιρα για την αλλαγή της γραμμής).
Ένα ακόμη ερώτημα είναι γιατί επέλεξαν τη σιωπή, την μη υποβολή ερώτησης. Για να μην συμπορευθούν με τις «αστικές δυνάμεις»; Αν είναι έτσι, αν αποφάσισαν να γίνουν απολύτως ΚΚΕ και να υιοθετούν ανάλογες κοινοβουλευτικές πρακτικές με εκείνες του Περισσού, να μας το πουν να το ξέρουμε. Να μας πουν κιόλας πότε το αποφάσισαν, γιατί μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι όταν έκριναν ότι είναι σκόπιμο συνυπέγραφαν ερωτήσεις με βουλευτές άλλων κομμάτων. Τι έγινε τώρα;
Φοβάμαι όμως ότι τα πράγματα είναι χειρότερα και η επιλογή των κ.κ. Δρίτσα και Λαφαζάνη να μην συνυπογράψουν υποκρύπτει μικροκομματικά συμφέροντα. Δήμαρχος στο δήμο Σαρωνικού που αντιδρά στην κατασκευή ΚΕΛ εκεί είναι ο υποστηριζόμενος από το ΣΥΡΙΖΑ κ. Φιλίππου. Οπότε τίθεται το εξής ερώτημα: οι εκπρόσωποι του Πειραιά στο Κοινοβούλιο από τον ΣΥΡΙΖΑ (συμπτωματικά και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του κόμματος τους) επιλέγουν τη συμπαράσταση (διά της σιωπής) στον κομματικό τους δήμαρχο στον προνομιούχο δήμο Σαρωνικού, ακόμη κι όταν έτσι υπονομεύεται η υπεράσπιση ενός απολύτως δίκαιου αιτήματος των πολιτών που τους ψηφίζουν; Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Οπωσδήποτε πρέπει να δώσουν μια πειστική εξήγηση. Στους πολίτες του Περάματος, του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας, της Σαλαμίνας, του Κορυδαλλού, της Νίκαιας, του Ρέντη, ολόκληρου του Πειραιά τελικά. Απαιτείται λοιπόν μια εύλογη εξήγηση κύριε Λαφαζάνη και κύριε Δρίτσα– τουλάχιστον εσύ Θοδωρή…
Του Νότη Ανανιάδη-Portnet.gr
Η υπόθεση είναι σχετικά γνωστή, αλλά δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα. Γράφτηκε στο Portnet.gr και αλλού, απασχόλησε τις Αντιπεριφέρειες Πειραιά και Νήσων, το δημοτικό συμβούλιο Πειραιά, αποτελεί αντικείμενο κοινής ερώτησης δέκα βουλευτών της Α’ και της Β’ Πειραιά και είναι οπωσδήποτε ένα θέμα που (κυριολεκτικά) βρωμάει. Η ΕΥΔΑΠ αποφάσισε να μεταφέρει τη λυματολάσπη της Ανατολικής Αττικής στην Ψυτάλλεια.
Με το έτσι θέλω. Αγνοώντας την τοπική κοινωνία, υπουργικές αποφάσεις και σχεδιασμούς που αναφέρονται στο Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Ψυτάλλειας ως σημείο υποδοχής των λυμάτων μόνο του λεκανοπεδίου, επιστημονικές απόψεις που κρούουν τον κώδωνα κινδύνου για το γεγονός ότι το ΚΕΛΨ βρίσκεται στα όρια του, την οικονομική πραγματικότητα, αλλά και τη κοινή λογική.
Στο Λαύριο, την Κερατέα και το Μαρκόπουλο λειτουργούν περιφερειακά κέντρα επεξεργασίας λυμάτων. Η πληθυσμιακή έκρηξη στην ανατολική Αττική καθιστούσε αναγκαία τη δημιουργία ενός ακόμη. Χωροθετήθηκε στην π. Φωκαία (δήμος Σαρωνικού) με προυπολογισμό 69 εκατομμυρίων ευρώ. Το έργο δεν προχώρησε λόγω αντιδράσεων της τοπικής δημοτικής αρχής. Και η ΕΥΔΑΠ (που προκρίνει από περιβαλλοντικής και οικονομοτεχνικής πλευράς τη συγκεκριμένη λύση) σε μια επίδειξη τεχνοκρατικής αλαζονείας (που θα βρεθεί πολιτικός προϊστάμενος να την ελέγξει) καταλήγει στην απόφαση να δαπανήσει 55 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει τα απαραίτητα έργα (αντλιοστάσια, αγωγούς κλπ) για να μεταφέρει τα λύματα από την μια άκρη της Αττικής στην έξοδο του λιμανιού του Πειραιά, στην Ψυτάλλεια.
Στο δημοτικό συμβούλιο του Πειραιά όλες – επαναλαμβάνω όλες- οι παρατάξεις αντιτάχθηκαν στην προοπτική αυτή. Το εργοστάσιο στην Ψυτάλλεια λειτουργεί στα όρια του, οι μνήμες από την πολύμηνη δυσωδία που ανέδιδε και γινόταν αντιληπτή σχεδόν σε όλον τον Πειραιά είναι σχετικά πρόσφατες , ο παραλογισμός της επιλογής μιας τέτοιας ενεργοβόρας επένδυσης προφανής και η αδικία εις βάρος της πόλης και του λιμανιού που γίνεται η «χαβούζα» των αναπτυσσόμενων προνομιούχων περιοχών της ανατολικής Αττικής οφθαλμοφανής. Εύλογη λοιπόν η σύσσωμη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και των εκπροσώπων της.
Σύσσωμη; Όχι ακριβώς! Εξαίρεση αποτελούν οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ της Α’ και της Β’ Πειραιά. Μόνοι αυτοί αρνήθηκαν να συνυπογράψουν ερώτηση των βουλευτών της Α’ και της Β’ Πειραιά που καταγγέλλουν την επιλογή της ΕΥΔΑΠ και ζητούν από τον αρμόδιο υπουργό την ανάκληση της. Κι αν για τους βουλευτές του ΚΚΕ είναι γνωστό ότι ζώντας σε ένα παράλληλο δικό τους σύμπαν αυτά τα «κοινοβουλευτικά παιχνίδια» δεν έχουν νόημα – θα τα λύσει όλα τα προβλήματα ο σοσιαλισμός- για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εγείρονται σοβαρά ερωτήματα. Κατ’ αρχήν αν είναι αλήθεια οι φήμες ότι υπαναχώρησαν . Δηλαδή, αρχικά συμφώνησαν να συνυπογράψουν τη σχετική ερώτηση, αλλά μετά το ξανασκέφθηκαν και είπαν να το αφήσουν να περάσει. (Ίσως έτσι εξηγείται γιατί οι δημοτικοί σύμβουλοι του τάχθηκαν κατά της επιλογής της ΕΥΔΑΠ, κόντρα στη «γραμμή της σιωπής». Ίσως δεν τους ενημέρωσαν έγκαιρα για την αλλαγή της γραμμής). Ένα ακόμη ερώτημα είναι γιατί επέλεξαν τη σιωπή, την μη υποβολή ερώτησης. Για να μην συμπορευθούν με τις «αστικές δυνάμεις»; Αν είναι έτσι, αν αποφάσισαν να γίνουν απολύτως ΚΚΕ και να υιοθετούν ανάλογες κοινοβουλευτικές πρακτικές με εκείνες του Περισσού, να μας το πουν να το ξέρουμε. Να μας πουν κιόλας πότε το αποφάσισαν, γιατί μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι όταν έκριναν ότι είναι σκόπιμο συνυπέγραφαν ερωτήσεις με βουλευτές άλλων κομμάτων. Τι έγινε τώρα;
Φοβάμαι όμως ότι τα πράγματα είναι χειρότερα και η επιλογή των κ.κ. Δρίτσα και Λαφαζάνη να μην συνυπογράψουν υποκρύπτει μικροκομματικά συμφέροντα. Δήμαρχος στο δήμο Σαρωνικού που αντιδρά στην κατασκευή ΚΕΛ εκεί είναι ο υποστηριζόμενος από το ΣΥΡΙΖΑ κ. Φιλίππου. Οπότε τίθεται το εξής ερώτημα: οι εκπρόσωποι του Πειραιά στο Κοινοβούλιο από τον ΣΥΡΙΖΑ (συμπτωματικά και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του κόμματος τους) επιλέγουν τη συμπαράσταση (διά της σιωπής) στον κομματικό τους δήμαρχο στον προνομιούχο δήμο Σαρωνικού, ακόμη κι όταν έτσι υπονομεύεται η υπεράσπιση ενός απολύτως δίκαιου αιτήματος των πολιτών που τους ψηφίζουν; Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Οπωσδήποτε πρέπει να δώσουν μια πειστική εξήγηση. Στους πολίτες του Περάματος, του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας, της Σαλαμίνας, του Κορυδαλλού, της Νίκαιας, του Ρέντη, ολόκληρου του Πειραιά τελικά. Απαιτείται λοιπόν μια εύλογη εξήγηση κύριε Λαφαζάνη και κύριε Δρίτσα– τουλάχιστον εσύ Θοδωρή…
Η υπόθεση είναι σχετικά γνωστή, αλλά δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα. Γράφτηκε στο Portnet.gr και αλλού, απασχόλησε τις Αντιπεριφέρειες Πειραιά και Νήσων, το δημοτικό συμβούλιο Πειραιά, αποτελεί αντικείμενο κοινής ερώτησης δέκα βουλευτών της Α’ και της Β’ Πειραιά και είναι οπωσδήποτε ένα θέμα που (κυριολεκτικά) βρωμάει. Η ΕΥΔΑΠ αποφάσισε να μεταφέρει τη λυματολάσπη της Ανατολικής Αττικής στην Ψυτάλλεια.
Με το έτσι θέλω. Αγνοώντας την τοπική κοινωνία, υπουργικές αποφάσεις και σχεδιασμούς που αναφέρονται στο Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Ψυτάλλειας ως σημείο υποδοχής των λυμάτων μόνο του λεκανοπεδίου, επιστημονικές απόψεις που κρούουν τον κώδωνα κινδύνου για το γεγονός ότι το ΚΕΛΨ βρίσκεται στα όρια του, την οικονομική πραγματικότητα, αλλά και τη κοινή λογική.
Στο Λαύριο, την Κερατέα και το Μαρκόπουλο λειτουργούν περιφερειακά κέντρα επεξεργασίας λυμάτων. Η πληθυσμιακή έκρηξη στην ανατολική Αττική καθιστούσε αναγκαία τη δημιουργία ενός ακόμη. Χωροθετήθηκε στην π. Φωκαία (δήμος Σαρωνικού) με προυπολογισμό 69 εκατομμυρίων ευρώ. Το έργο δεν προχώρησε λόγω αντιδράσεων της τοπικής δημοτικής αρχής. Και η ΕΥΔΑΠ (που προκρίνει από περιβαλλοντικής και οικονομοτεχνικής πλευράς τη συγκεκριμένη λύση) σε μια επίδειξη τεχνοκρατικής αλαζονείας (που θα βρεθεί πολιτικός προϊστάμενος να την ελέγξει) καταλήγει στην απόφαση να δαπανήσει 55 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει τα απαραίτητα έργα (αντλιοστάσια, αγωγούς κλπ) για να μεταφέρει τα λύματα από την μια άκρη της Αττικής στην έξοδο του λιμανιού του Πειραιά, στην Ψυτάλλεια.
Στο δημοτικό συμβούλιο του Πειραιά όλες – επαναλαμβάνω όλες- οι παρατάξεις αντιτάχθηκαν στην προοπτική αυτή. Το εργοστάσιο στην Ψυτάλλεια λειτουργεί στα όρια του, οι μνήμες από την πολύμηνη δυσωδία που ανέδιδε και γινόταν αντιληπτή σχεδόν σε όλον τον Πειραιά είναι σχετικά πρόσφατες , ο παραλογισμός της επιλογής μιας τέτοιας ενεργοβόρας επένδυσης προφανής και η αδικία εις βάρος της πόλης και του λιμανιού που γίνεται η «χαβούζα» των αναπτυσσόμενων προνομιούχων περιοχών της ανατολικής Αττικής οφθαλμοφανής. Εύλογη λοιπόν η σύσσωμη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και των εκπροσώπων της.
Σύσσωμη; Όχι ακριβώς! Εξαίρεση αποτελούν οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ της Α’ και της Β’ Πειραιά. Μόνοι αυτοί αρνήθηκαν να συνυπογράψουν ερώτηση των βουλευτών της Α’ και της Β’ Πειραιά που καταγγέλλουν την επιλογή της ΕΥΔΑΠ και ζητούν από τον αρμόδιο υπουργό την ανάκληση της. Κι αν για τους βουλευτές του ΚΚΕ είναι γνωστό ότι ζώντας σε ένα παράλληλο δικό τους σύμπαν αυτά τα «κοινοβουλευτικά παιχνίδια» δεν έχουν νόημα – θα τα λύσει όλα τα προβλήματα ο σοσιαλισμός- για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εγείρονται σοβαρά ερωτήματα. Κατ’ αρχήν αν είναι αλήθεια οι φήμες ότι υπαναχώρησαν . Δηλαδή, αρχικά συμφώνησαν να συνυπογράψουν τη σχετική ερώτηση, αλλά μετά το ξανασκέφθηκαν και είπαν να το αφήσουν να περάσει. (Ίσως έτσι εξηγείται γιατί οι δημοτικοί σύμβουλοι του τάχθηκαν κατά της επιλογής της ΕΥΔΑΠ, κόντρα στη «γραμμή της σιωπής». Ίσως δεν τους ενημέρωσαν έγκαιρα για την αλλαγή της γραμμής). Ένα ακόμη ερώτημα είναι γιατί επέλεξαν τη σιωπή, την μη υποβολή ερώτησης. Για να μην συμπορευθούν με τις «αστικές δυνάμεις»; Αν είναι έτσι, αν αποφάσισαν να γίνουν απολύτως ΚΚΕ και να υιοθετούν ανάλογες κοινοβουλευτικές πρακτικές με εκείνες του Περισσού, να μας το πουν να το ξέρουμε. Να μας πουν κιόλας πότε το αποφάσισαν, γιατί μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι όταν έκριναν ότι είναι σκόπιμο συνυπέγραφαν ερωτήσεις με βουλευτές άλλων κομμάτων. Τι έγινε τώρα;
Φοβάμαι όμως ότι τα πράγματα είναι χειρότερα και η επιλογή των κ.κ. Δρίτσα και Λαφαζάνη να μην συνυπογράψουν υποκρύπτει μικροκομματικά συμφέροντα. Δήμαρχος στο δήμο Σαρωνικού που αντιδρά στην κατασκευή ΚΕΛ εκεί είναι ο υποστηριζόμενος από το ΣΥΡΙΖΑ κ. Φιλίππου. Οπότε τίθεται το εξής ερώτημα: οι εκπρόσωποι του Πειραιά στο Κοινοβούλιο από τον ΣΥΡΙΖΑ (συμπτωματικά και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του κόμματος τους) επιλέγουν τη συμπαράσταση (διά της σιωπής) στον κομματικό τους δήμαρχο στον προνομιούχο δήμο Σαρωνικού, ακόμη κι όταν έτσι υπονομεύεται η υπεράσπιση ενός απολύτως δίκαιου αιτήματος των πολιτών που τους ψηφίζουν; Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Οπωσδήποτε πρέπει να δώσουν μια πειστική εξήγηση. Στους πολίτες του Περάματος, του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας, της Σαλαμίνας, του Κορυδαλλού, της Νίκαιας, του Ρέντη, ολόκληρου του Πειραιά τελικά. Απαιτείται λοιπόν μια εύλογη εξήγηση κύριε Λαφαζάνη και κύριε Δρίτσα– τουλάχιστον εσύ Θοδωρή…
