ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΤΗΣ 23/2
Πριν από κάποιες εβδοµάδες λίγοι θα προέβλεπαν πως η κυβέρνηση, παρά την αντοχή που έδειχνε ξεπερνώντας χωρίς µεγάλες απώλειες την επιδείνωση όλων των κοινωνικών και οικονοµικών δεικτών, µέσα σε ελάχιστο χρόνο θα δεχόταν τη µια σφαλιάρα µετά την άλλη, τόσο στο εσωτερικό όσο και στις σχέσεις της µε το εξωτερικό - και κυρίως τους επιτηρητές της ελληνικής οικονοµίας.
Σήµερα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως, παρ’ ότι διατηρεί το προβάδισµα, µια µικρή µειονότητα πια εµπιστεύεται την ικανότητά της να διαχειριστεί την κρίση και τη χώρα, ενώ η ίδια η κυβέρνηση, παρά τη µικρής εµβέλειας αντιπολίτευση που της ασκείται, εµφανίζεται διαλυµένη και ανίκανη να διαχειριστεί στοιχειώδεις υποθέσεις, προκαλώντας η ίδια τεράστια ζηµιά στην αξιοπιστία της.
Καθώς όµως εξελίσσεται η κυβερνητική φαρσοκωµωδία, η οικονοµική πραγµατικότητα επιδεινώνεται ραγδαία και η επικαιρότητα πληµµυρίζει από δυσάρεστες διαπιστώσεις και καταλυτικά στοιχεία για τη βαθιά ύφεση, την οικονοµική κατάρρευση και το βαρύτατο κοινωνικό κόστος της κυβερνητικής πολιτικής.
Προσχήματα
Κανείς δεν ξέρει αν η σηµερινή γενική απεργία θα µπορέσει να αποτελέσει µια ηχηρή απάντηση, αλλά ένα είναι σίγουρο: ότι η κυβέρνηση καταφέρνει, εν µέσω της χειρότερης αντιλαϊκής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών και του σχεδιασµού περί γενικού ξεπουλήματος, να έχει διαταράξει τις σχέσεις της ακόµη και µε τους εκπροσώπους του Διεθνούς Οικονοµικού Ελέγχου. Δείγµατα αυτού αποτελούν:
♦ Ο δημόσιος «καβγάς» µε την τρόικα για την προέλευση και τον σχεδιασµό του προγράµµατος πώλησης δηµόσιας περιουσίας αντί 50 δισ. ευρώ την επόµενη τετραετία, ο οποίος, αν και προσχηματικός ως προς την ουσία, έχει επιφέρει αλλεπάλληλες δηλητηριώδεις δηλώσεις εις βάρος της κυβέρνησης όχι µόνο από τους εδώ εκπροσώπους της τρόικας, αλλά και από το ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον.
♦ Η εσκεμμένη διαρροή δηλώσεων του Ντομινίκ Στρος - Καν σε γαλλικό κανάλι, σύµφωνα µε τις οποίες ο Γ. Παπανδρέου ήταν αυτός που του έθεσε θέµα παρέµβασης του Ταµείου στην Ελλάδα από τον Δεκέµβριο του 2009, δύο µόλις µήνες µετά την ανάρρησή του στην πρωθυπουργία - ενώ στην Ελλάδα ο ίδιος έδινε µια εντελώς διαφορετική εικόνα...
♦ Η εκ των προτέρων υπονόμευση της χθεσινής επίσκεψης Παπανδρέου στη Μέρκελ από την Bundesbank, η οποία τάχθηκε κατά της επαναγοράς οµολόγων µε δάνεια από τον µηχανισµό χρηµατοπιστωτικής σταθερότητας. Μαζί µε την πάγια θέση της Γερµανίας κατά του ευρωοµολόγου και τη συνεχή αναβολή της συζήτησης περί επιµήκυνσης του ελληνικού δανείου των 110 δισ. ευρώ από τον µηχανισµό «στήριξης», είναι προφανές ότι το κλίµα στη Γερµανία παραμένει παγωμένο έναντι της κυβέρνησης.
♦ Το αμέσως επόμενο ταξίδι του Γ. Παπανδρέου είναι στη Φινλανδία, η οποία όµως περιλαµβάνεται στις χώρες που βάζουν βέτο και στην επιµήκυνση και σε νέα δάνεια στην Ελλάδα χωρίς νέα επιπλέον µέτρα.
Μπάχαλο
Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό, τα πράγµατα πηγαίνουν γι’ αυτήν από το κακό στο χειρότερο. Το ένα µεγάλο πρόβληµά της είναι η έλλειψη συντονισµού, η οποία αποτυπώνεται, εντελώς δειγµατοληπτικά, λόγω πλήθους, στα εξής λίγα παραδείγµατα:1 Στην εγκύκλιο του υφυπουργού Εσωτερικών Γ. Ντόλιου περί αναδροµικής επιβολής δηµοτικών τελών για όσους «τακτοποιούν» τους ηµιυπαίθριους. Χρειάστηκαν µια πρωθυπουργική παρέµβαση, µια συγγνώµη του υφυπουργού και µια αναδιατύπωση της εγκυκλίου για να λάβει τέλος µια απίστευτη περιπέτεια που δηµιουργήθηκε εκ του µη όντος.
2 Στο θέµα των διοδίων, όπου µε την ποινικοποίηση της µη πληρωµής των τελών (πληµµέληµα) χαρακτηρίστηκε δικαιολογηµένα εισπράκτορας και εισαγγελέας των εργολάβων. Τελικά το αδίκηµα έγινε πταίσµα, αλλά το κόστος παρέµεινε, µαζί µε την ποινικοποίηση.
3 Στην Κερατέα, που παραµένει υπό πολιορκία αστυνοµικών δυνάµεων και οι συγκρούσεις κατοίκων και ΜΑΤ είναι καθηµερινές. Η σαθρότητα των κυβερνητικών επιχειρηµάτων και η συνέχιση της βίας την εκθέτουν ακόµη µια φορά ως εταίρο και στήριγµα των εργολάβων και όχι ως εκφράζουσα το κοινωνικό συμφέρον.
4 Στο θέμα της πρότασης της Εθνικής Τράπεζας προς την Alpha για συγχώνευση, όπου αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η βιασύνη του υπουργού Οικονοµικών να τοποθετηθεί και στη συνέχεια, υπό το φως της απόρριψης, να αναδιπλωθεί.
Παράλληλα, τρέχει µια πλειάδα περιστατικών που δείχνουν εσωτερική ασυνεννοησία και φαινόµενα διάλυσης.
ΔΝΤ και εκδότες
Καιρό τώρα οι σχέσεις του πρωθυπουργού με τους εταίρους της Ελλάδας στην Ε.Ε. είναι παγωμένες. Τώρα το κλίμα ψυχραίνει και με το ΔΝΤ, το οποίο αποτελούσε, μέχρι πρότινος, το εργαλείο εκβιασμού των ευρωπαϊκών χωρών εκ μέρους της κυβέρνησης. Με την κοινωνία να δείχνει όλο και λιγότερη αντοχή και ανοχή έναντι της πολιτικής της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός βλέπει και τα διεθνή ερείσματά του να χάνονται και την κυβέρνησή του να δίνει πολλά δικαιώματα στην αντιπολίτευση.«Μεταρρυθμίσεις»
Βλέπει όμως ακόμη ΜΜΕ, τα οποία, αν και κατά κανόνα τον στηρίζουν αναφανδόν, την περασμένη Κυριακή τον έθεσαν προ διλημμάτων ή του άσκησαν ισχυρή πίεση ώστε να ανακτήσει τον κυβερνητικό έλεγχο και να επιταχύνει σε ό,τι ο Διεθνής Έλεγχος αποκαλεί «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις».
♦ Το άρθρο του Στ. Ψυχάρη στο «Βήμα της Κυριακής» τον καλούσε να «πετάξει από το τρένο» συνεργάτες του «γκαφατζήδες» και επιδιδόμενους σε προσωπική πολιτική. Χρησιμοποίησε δε ως επιχείρημα μια πολιτικά «ευαίσθητη» για τον πρωθυπουργό σύγκριση της τακτικής του πατέρα του με τη δική του, εκφράζοντας έμμεση αμφιβολία για το αν ο Γ. Παπανδρέου σήμερα... κυβερνά!
♦ Στην ίδια εφημερίδα ο διευθυντής της Π. Καψής κάνει λόγο για την «απίστευτη ελαφρότητα με την οποία η κυβέρνηση αντιμετώπισε το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων», για έλλειψη «ωριμότητας», αλλά και για φόβο του πρωθυπουργού να πει «τα πράγματα με το όνομά τους».
♦ Ακόμη πιο σκληρό, το κύριο άρθρο της «Καθηµερινής» την ίδια μέρα σχεδόν τον κατηγορεί ότι «έδωσε το σύνθημα, με τον χειρισμό στην υπόθεση της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, στο βαθύ ΠΑΣΟΚ και τις συντεχνίες να σηκώσουν παντιέρα και να καταστήσουν αδύνατη την υλοποίηση του μνημονίου». Πάει όμως ένα βήμα παραπέρα προειδοποιώντας τον ότι: «Αν ο κ. Παπανδρέου το καταλάβει αυτό σήμερα, όχι αύριο, και δράσει αναλόγως, έχει ακόμη λίγες ελπίδες να είναι ο πολιτικός που θα μας βγάλει από την κρίση. Αν όχι...».
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση, χάνοντας συνεχώς την εσωτερική της συνοχή και την ανοχή της κοινωνίας και επισύροντας την μήνιν των κατ’ εξοχήν συμμάχων και προστατών της, βρίσκεται σε οριακό σημείο. Αν η κρίση που διανύει σήμερα επιδεινωθεί, τότε ίσως θα πρέπει να περιμένουμε πολύ σοβαρές εξελίξεις...
