Παρέμβαση δεν το λες. Είναι μάλλον «κατάθεση ψυχής», εκ μέρους του ισοβίου Ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη. Διότι αναβλύζει από τη γλώσσα η υστερόβουλη γαλιφιά
και η ιδιοτέλεια που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτε, τα χαρακτηριστικά
του. Τυπικά, βέβαια, πρόκειται για μια επιστολή –φιλική επιστολή, χωρίς
τυπική ισχύ– του Δ. Παπαδημούλη προς τον πρόεδρο και τα αρμόδια μέλη της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Επί της ουσίας, ο Παπαδημούλης δεν απευθύνεται στους παραλήπτες, αλλά στον καθρέπτη του και στο κοινό του. Ζητεί «τη βοήθεια και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, διά της κινητοποίησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλληλεγγύης και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας. Η Ελλάδα έχει ανάγκη οικονομικής στήριξης και ενίσχυσης σε ανθρώπινο δυναμικό, προκειμένου να ανακουφιστούν οι πολίτες της και να τους παρασχεθούν οι απαραίτητες υποστηρικτικές υποδομές». Αυτό είναι το ζήτημα που θέτει με την επιστολή του, σε ύφος προσωπικό και παρακλητικό, σαν να ζητάει ρουσφέτι. Θέλει να δείξει, χωρίς αμφιβολία, πόσο έχει αναστατωθεί με την καταστροφή και τους νεκρούς, πόσο αγωνιά για την εξέλιξη της κατάστασης, πόσο καλός άνθρωπος είναι τέλος πάντων! Ενδεικτική η τελευταία πρόταση της επιστολής: «Αναμένοντας την απάντησή σας, παραμένω στη διάθεσή σας για περαιτέρω πληροφορίες, καθώς η κατάσταση εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη».
Λες και περίμεναν ο Γιούνκερ και οι επίτροποι να τα μάθουν από τον Παπαδημούλη! Τόσο ο πρόεδρος της Επιτροπής όσο και ο αρμόδιος επίτροπος για τη διαχείριση κρίσεων Χρ. Στυλιανίδης από την πρώτη στιγμή εξέφρασαν δημόσια τη στήριξη της Επιτροπής στην Ελλάδα και την ετοιμότητά της να βοηθήσει τις Αρχές της χώρας. Ο Στυλιανίδης, δε, όπως το δήλωσε και με ανάρτησή του στο Τwitter, ήταν σε συνεχή επαφή με τον αρμόδιο υπουργό Ν. Τόσκα στον οποίο και μετέφερε την ετοιμότητα της Επιτροπής να συμβάλει. Ο Παπαδημούλης τα ήξερε όλα αυτά διότι είχαν δημοσιοποιηθεί.
Δεν ήξερε ή, μάλλον, παριστάνει αφελώς ότι δεν ήξερε, πως ούτε η Επιτροπή αυτοβούλως ούτε ο Γιούνκερ προσωπικώς μπορούν να κάνουν το παραμικρό. Η ενεργοποίηση του Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, όπως και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλληλεγγύης, γίνεται μόνον από το κράτος-μέλος και την υπεύθυνη κυβέρνηση στη βάση των κανονισμών που υπάρχουν. Ούτε ο Γιούνκερ, ούτε ο Στυλιανίδης, ούτε ο Πάπας μπορεί να ενεργοποιήσει τους Μηχανισμούς αυτούς. Οι κανονισμοί είναι σαφέστατοι και γνωστοί στον Παπαδημούλη και σε όλους.
Μέχρι χθες το απόγευμα, δεν είχε υποβληθεί αίτημα από την ελληνική πλευρά στην Επιτροπή. Φυσικό είναι μάλλον, για τα ελληνικά δεδομένα. Διότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλληλεγγύης δεν είναι φιλανθρωπικό ταμείο, όπως δείχνει να νομίζει στην επιστολή του ο Παπαδημούλης. Δεν είναι «δώστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση». Το αίτημα ενεργοποίησης πρέπει να συνοδεύεται με σαφή επεξήγηση των συγκεκριμένων αναγκών της χώρας. Θα ήταν απίθανο να μπορούσε να δείξει τέτοια διοικητική ετοιμότητα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – δεν θα ήταν ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα ήταν κάτι άλλο. Αυτό το κενό ήλθε να καλύψει ο πονηρός Παπαδημούλης, με την αγωνία που καταθέτει στην επιστολή του· και, φυσικά, να προβάλει την καλοσύνη του...
Ο Παπαδημούλης, ελισσόμενος πάντα επιδέξια στο απαιτητικό επάγγελμα του αριστερού, έχει αποδείξει ότι είναι καλός υπολογιστής του συμφέροντός του και ξέρει πάντα να βγάζει κάτι για τον εαυτό του από κάθε κατάσταση. Τώρα όμως το παράκανε. Δεν είναι ανάγκη και από την τραγωδία αυτή να βγάλει κάτι. Υπάρχουν νεκροί. Κάτσε στη γωνίτσα σου ήσυχος και θα έχεις σύντομα την ευκαιρία να ξαναμπείς στο κάδρο...
kathimerini.gr
