Σε άρθρο του, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Στ.Κοντονής σημειώνει την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να κεφαλαιοποιήσει τη
δυναμική του στις εκλογές επαγγελματικών ενώσεων, όπως το ΤΕΕ και οι Δικηγορικοί Σύλλογοι και τονίζει πως αν αυτό επαναληφθεί στις αυτοδιοικητικές εκλογές, τότε «θα αποδειχθεί με τραγικό τρόπο ότι οι καθυστερήσεις και η ουσιαστική ανυπαρξία οικοδόμησης πολιτικών συμμαχιών (κι όχι ένταξης στον ΣΥΡΙΖΑ) με κινήσεις και πρόσωπα από τον σοσιαλιστικό χώρο, όχι μόνο ναρκοθετούν την κυβερνητική προοπτική της Αριστεράς, αλλά το βασικό είναι ότι μπορούν να αναβιώσουν τη στρατηγική επαναδημιουργίας της Κεντροαριστεράς».
Ο Στ.Κοντονής επισημαίνει πως «το πρόβλημα δεν είναι αμελητέο και οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτό, για να μην έχουμε δυσάρεστες εκπλήξεις στο μέλλον». Ο βουλευτής Ζακύνθου σημειώνει ακόμη ότι «δίνουμε την εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ για την οικοδόμηση πολιτικών συμμαχιών λειτουργεί ως κήνσορας "αριστεροφροσύνης" και "αντιμνημονιακής συνέπειας και καθαρότητας"».
Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ προειδοποιεί: «Οδηγούμαστε στην πολιτική απομόνωσης ελλείψει πολιτικής συμμαχιών, τελικά ελλείψει υπαρκτών συμμάχων. Χωρίς αυτές τις πολιτικές - προγραμματικές συμμαχίες δεν μπορεί να διευρυνθεί το πεδίο της πολιτικής παρέμβασης του ΣΥΡΙΖΑ και της αποτελεσματικότητας των πολιτικών του στον παράγοντα πολιτικό χρόνο, ο οποίος παράγει πολιτικά γεγονότα την τελευταία πενταετία που είναι αδύνατο να αντιστοιχηθούν με τις παραδοσιακές πολιτικές οργάνωσης και ανάπτυξης ενός κόμματος της Αριστεράς».
Ο Σταύρος Κοντονής καταλήγει: «Χρειάζεται λοιπόν μια δεύτερη σκέψη όσον αφορά την πολιτική μας προς τον "μεσαίο χώρο" και μια γενναία απόφαση προς την κατεύθυνση της ριζοσπαστικοποίησης ορισμένων δυνάμεών του για τη διευκόλυνση της δημιουργίας βιώσιμων πολιτικών συμμαχιών σε αυτόν τον χώρο.
»Η υπερβολικά φοβική πολιτική απέναντι σε τέτοιου τύπου πολιτικές συμμαχίες πρέπει να αντιστραφεί. Σε διαφορετική περίπτωση θα αντιμετωπίσουμε το φάσμα της στασιμότητας με κίνδυνο η ελπίδα να μετατραπεί σε ψευδαίσθηση, ιδίως σήμερα που οι τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς μάς δίνουν τη δυνατότητα αμφίπλευρης διαμόρφωσης κοινών πολιτικών με όσους θέλουν, με όσους μπορούν».
