Τη …δική τους Κεντροαριστερά, ή πώς ακριβώς την θέλουν, περιγράφουν σε εκτενές κείμενό τους τα στελέχη της κίνησης «Π80», χτυπώντας καμπανάκι στους «58» και όσους άλλους εμπλέκονται στην προσπάθεια για την ανασύσταση της δημοκρατικής παράταξης, ότι αυτή δεν θα κριθεί από κινήσεις τακτικής στην πολιτική σκακιέρα, ούτε από το μοίρασμα ρόλων κορυφής.Ολόκληρο το κείμενο της κίνησης Π80 έχει ως εξής :
Οι “58” και η δική μας κεντροαριστερά
Πώς να διαφωνήσει κανείς με το κείμενο των «58»; Σοβαρό είναι και μετρημένο, λέει αρκετά από αυτά που συζητάμε στις παρέες μας. Και πώς να αμφισβητήσει όσους υπογράφουν; Άνθρωποι με έρμα και υπόσταση οι περισσότεροι, καθένας θα τους δεχόταν ως συνομιλητές.
Πρωτοβουλία καλών προθέσεων, λοιπόν, είναι η κίνηση των «58» – και γι’ αυτό καλοδεχούμενη. Λείπουν όμως οι θέσεις που θα κινητοποιήσουν το μυαλό και τις καρδιές των ανθρώπων, ώστε η νέα κεντροαριστερά να διεκδικήσει και πάλι την πλειοψηφία: Να γίνει η δική μας κεντροαριστερά, των πολλών, των πολιτών και των κινημάτων αυτής της καταρρακωμένης χώρας.
Η δική μας κεντροαριστερά δεν θα προκύψει ενόψει των επόμενων εκλογών ως φοβική αντίδραση στον ΣΥΡΙΖΑ ή ωςδιαπραγματευτική κίνηση προς τη ΝΔ, αλλά θα γεννηθεί ως απάντηση στις ανάγκες της χώρας μας και των ανθρώπων της, ιδίως της νέας γενιάς, με ορίζοντα δεκαετιών. Ακόμη περισσότερο: Η δική μας κεντροαριστερά, δεν μπορεί να στηρίζει άνευ όρων την σημερινή κυβέρνηση με μόνο επιχείρημα τον φόβο για τα χειρότερα. Αντίθετα, θέλουμε να υποστηρίξει μια κυβέρνηση για να πετύχουμε τα καλύτερα, έστω με τους πιο δύσκολους όρους. Και να μερικά παραδείγματα μιας τέτοιας επιδίωξης:
• Η δική μας κεντροαριστερά, θέλουμε να βάλει τέλος στον κυνισμό της νομής της εξουσίας από τους εκάστοτε κυβερνώντες (όπως το περίφημο σύστημα 4-2-1 ή 2-1 ή όποιο άλλο…) και να επενδύσει αποφασιστικά στην αξιοκρατία.
• Η δική μας κεντροαριστερά θέλουμε να πει όχι στους επαγγελματίες πολιτικούς (με θέσπιση ανώτατου ορίου 2 θητειών παντού), να πει όχι στο μαύρο πολιτικό χρήμα (με κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων), να διαχωρίσει και πάλι τη νομοθετική από την εκτελεστική εξουσία (με απόλυτο ασυμβίβαστο βουλευτή και υπουργού).
• Η δική μας κεντροαριστερά, θέλουμε να πει όχι στο ολιγοπωλιακό τραπεζικό σύστημα (με επέκταση του τραπεζικού χάρτη), να δώσει ρευστότητα στην πραγματική και υγιή οικονομία (με δραστική μείωση των επιτοκίων και επείγουσα πιστωτική επέκταση), να θεσπίσει δίκαιη φορολογία για όλους (με βάση το περιουσιολόγιο).
• Η δική μας κεντροαριστερά θέλουμε να χτίσει την Ελλάδα της παραγωγής και της ποιότητας, για παράδειγμα να πει ναι στην καθολική βιολογική γεωργία και όχι στην επιδοτούμενη ασυδοσία, ναι στον οικολογικό τουρισμό, ναι στις καινοτομίες και την τεχνολογία, ναι στην επιχειρηματική αριστεία, όχι στην προσοδοθηρία και τον παρασιτισμό.
Θα τολμήσουν κάτι από αυτά, ή κάτι σαν αυτά, οι «58», και το ΠΑΣΟΚ που τώρα τους στηρίζει, και η ΔΗΜΑΡ που τώρα θέλει δικό της πόλο, και οι κινήσεις, και οι προσωπικότητες, και τα στελέχη, κι αυτοί κι άλλοι τόσοι που μπλέκονται; Όσο κι αν το ευχόμαστε, δεν φαίνεται εύκολο – κι ίσως δεν έχει και τόση σημασία. Γιατί το εγχείρημα της νέας και ενωμένης κεντροαριστεράς, η προσπάθεια για την ανασύσταση της δημοκρατικής παράταξης, δεν θα κριθεί από κινήσεις τακτικής στην πολιτική σκακιέρα, ούτε από το μοίρασμα ρόλων κορυφής: Θα κριθεί στο μεγάλο και ανοιχτό γήπεδο της κοινωνίας. Όσο πιο γρήγορα μεταφερθεί εκεί η δράση, τόσο το καλύτερο!
